Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/539

takiej chwili, zazwyczaj zdolności umysłowe odzyskują, działalność.
 Zaledwie więc z całem wysileniem podnieść się zdołał, chwycił adwokata za koszulę i odepchnął od siebie.
 Prawda, że chociaż brat Gorenflot był nieco osłabiony, przecież przyznać należy, że tak mocno pchnął Mikołaja, że ten upadł na środek pokoju.
 Lecz podniósł się wściekły i dopadłszy długiego miecza, który wisiał pod sukniami i Bernouillet, już go zauważył, wyjął go z pochwy i przytknął do ciała mnicha, który strwożony, znowu upadł na krzesło.
 — Teraz ja ciebie wyspowiadam — rzekł — albo gotuj się na śmierć...
 Gorenflot wytrzeźwiony dotknięciem żelaza, zrozumiał okropność swego położenia.
 — A!... pan nie chorowałeś, jak widzę?... ta ciężka choroba, to była tylko komedya.
 — Zapominasz się, że masz odpowiadać, a nie pytać.
 — Odpowiadać, na co?...
 — Na to, o co się pytam.
 — Pytaj.
 — Kto jesteś?...
 — Widzisz, że mnich.