Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/540

 — To nie odpowiedź, odrzekł adwokat, mocno przyciskając żelazem.
 — Ostrożniej, bo jak mię zabijesz, to się nic nie dowiesz.
 — Prawda; jak się nazywasz?...
 — Brat Gorenflot.
 — Więc naprawdę jesteś mnichem?..
 — Na prawdę.
 — A co robisz w Lyonie?...
 — Jestem wygnany.
 — Kto cię przyprowadził do tego zajazdu?...
 — Przypadek!...
 — Jak dawno tu jesteś?...
 — Szesnaście dni.
 — Dlaczego mnie szpiegowałeś?...
 — Nie szpiegowałem bynajmniej.
 — A zkąd wiesz, żem odebrał papiery?...
 — Mówiono mi.
 — Kto ci mówił?..
 — Ten, co mię tu przysłał.
 — A kto cię przysłał?...
 — Tego nie mogę powiedzieć.
 — A jednak będziesz musiał...
 — Hola!.. — zawołał mnich. — Dla Boga!... dla Boga!...
 Mnich krzyknął i kropla krwi ukazała się na mieczu adwokata.