Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/552

nać czy ten sam, Dawid podniósł się, lecz natychmiast padając, wyzionął ducha.
 Chicot iskrzącemi oczyma przebiegał pargamin, przywieziony z Avignonu przez Piotra de Gondy.
 Legat papiezki, wiemy polityce najwyższego kapłana, napisał u dołu:

 „Fiat, ut voluit Deus: Deus jura hominum fecit.”

 — Papież — rzekł Chicot — nie dobrze obchodzi się z arcychrześciańskim monarchą.
 Zwinął starannie pargamin i schował w kieszeń najbliższą piersi.
 Następnie wziąwszy ciało adwokata, położył je w łóżko, odwrócił twarzą do ulicy i otworzywszy drzwi, przywołał Gerenflota.
 Gorenflot wszedł.
 — Jaki ty blady! — rzekł mnich.
 — Tak — odpowiedział Chicot — ostatnie chwile tego człowieka, wzruszyły mnie nieco.
 — Więc umarł? — zapytał Gorenflot.
 — Podług wszelkiego prawdopodobieństwa...
 — Niedawno był zdrów.
 — Nawet chciał jeść rzeczy trudne do strawienia i jak Anakreon, umarł na zatkanie gardła.