Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/555

 — Co takiego? — zapytał gospodarz wytrzeszczając oczy.
 — Ten zapalony rojalista, ten nieprzyjaciel wiary, ten przebrzydły hugonota...
 — I cóż?...
 — Dzisiaj z Rzymu otrzymał posłańca.
 — Przecież ja o tem panu mówiłem.
 — Jego Świątobliwość, Papież, wedle wszelkiego podobieństwa do prawdy, do niego wyprawił posła.
 — A w jakim celu?
 — Wejdź do pokoju, panie Bernouillet podnieś kołdrę i zobacz jego szyję.
 — Pan mię przestraszasz.
 — Nic ci więcej nie powiem, jak tylko, że w twoim domu wymierzono sprawiedliwość.
 Chicot wsunął dziesięć talarów w rękę gospodarza i udał się do stajni, zkąd wyprowadził konie.
 Lekki jak ptak, gospodarz pobiegł do mieszkania Dawida.
 Zastał tam modlącego się Gorenflota.
 Zbliżył się do łóżka i według rady, podniósł przykrycie.
 Rana była jeszcze świeża i czerwona, ale ciało zimne.