Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/561

się prędzej z Jego książęcą mością połączyć; otóż dlaczego nie zmieniłem sukien, o czembyś Najjaśniejszy panie nie wiedział, gdybym się był modlił w Paryżu.
 Król zdawał się być zadowolonym z odpowiedzi, lecz że spojrzawszy na dworzan, widział jak ci wznosili ramiona, lękał, się ich obrazić i poszedł dalej.
 Bussy pozwolił mu przejść nie zmrużywszy nawet powiek.
 — A co, czy nie widziałeś?... — rzekł książę.
 — Co jakiego? — Jak Schomberg, Quelus i Maugiron wznosili ramiona.
 — Bardzo dobrze widziałem — odrzekł Bussy spokojnie.
 — I cóż?
 — Przecież w kościele bić się z n:mi nie myślę.
 — A ja myślałem, że nic nie widzisz, albo widzieć nie chcesz.
 Bussy wzniósł ramiona i wychodząc z kościoła wziął księcia na bok.
 — Wszak idziemy do ciebie, Mości książę?
 — Natychmiast, bo wiele wiadomości spodziewam się od ciebie.