Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/568

 — A! Bussy, przekonasz się? jak się mścić umiem.
 — Ty Mości książę? sądzę, że nic podobnego zrobić nie możesz.
 — Jakto? r— Książęta nie mszczą się, lecz karzą. Wyrzucisz podłość panu de Monsoreau i ukarzesz.
 — Jakim sposobem?
 — Powracając szczęście pannie de Meridor.
 — Alboż mogę?
 — Zapewne.
 — Naucz mnie sposobu.
 — Powracając jej wolność.
 — Jaśniej się wytłomacz.
 — Bardzo snadnie; związek jest przymuszony, zatem nie ważny.
 — Masz słuszność.
 — Rozwiąż małżeństwo Mości książę, a postąpisz jak na prawego człowieka i na księcia przystoi.
 — A! Bussy! ty się bardzo zapalasz? cóż cię to wszystko tak mocno obchodzi?
 — Ja? bynajmniej; co mię zaś obchodzi cała sprawa, nie chcę oto, aby mówiono, że Ludwik de Clermont, hrabia Bussy służy księciu przeniewierczemu.