Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/569

 — Dobrze; ale jak zerwać ten związek?
 — Bardzo łatwo, ojcu tylko pozwolić działać.
 — Baronowi de Meridor?
 — Tak.
 — Ależ on jest w Anjou.
 — Owszem jest w Paryżu.
 — U ciebie?...
 — Przeciwnie, u swojej córki. Powiedz, Mości książę, że może liczyć na ciebie, a zamiast, co widział w tobie prześladowcę i nieprzyjaciela, ujrzy obrońcę; zamiast nienawidzieć twoje imię, będzie cię uważał za anioła opiekuńczego.
 — Mówią, że to potężny pan i ma wielkie znaczenie w swojej prowincyi.
 — Przedewszystkiem powinieneś baczyć, Mości książę, że jest ojcem, że jego córka nieszczęśliwa i że on ciężko nad nią boleje.
 — Kiedyż mogę go widzieć?...
 — Jak tylko do Paryża powrócisz.
 — Dobrze.
 — A zatem, zgoda, Mości książę.
 — Zgoda.
 — Słowo honoru.
 — Słowo książęce. A kiedy wyjeżdżasz?..
 — Zaraz w wieczór.
 — Jedz, a prędko powracaj.
 — Gdzie zastanę Waszą książęcą mość?...