Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/572

 — A! to pan de Bussy. Zdrów jestem, Bogu dzięki — odpowiedział Chicot, z grzecznością znamionującą szlachcica.
 — Przybywasz dzień dobry królowi powiedzieć? — zapytał Bussy.
 — I pan to samo zapewne.
 — Bynajmniej; przybywam powitać księcia Andegaweńskiego. Wszak wiesz, panie Chicot, że nie mam szczęścia być ulubieńcem króla.
 — W tym względzie więcejbym winił króla, niż pana.
 Bussy skłonił się.
 — Zapewne przybywasz z daleka?.. — zapytał Bussy — mówiono, że podróżowałeś.
 — Tak panie, byłem na polowaniu — odpowiedział Chicot — ale i pan podobno jeździłeś?...
 — Zrobiłem małą na prowincyę wycieczkę. Ale teraz — mówił Bussy, po chwili przestaniu — czy nie byłbyś tak dobrym, i nie zrobił mi jednej przysługi?...
 — Ilekroć pan de Bussy zaszczyci mię swojem zaufaniem, wielką mi radość uczyni.
 — Masz prawo wejść każdej chwili do Luwru, zatem uprzedź księcia Andegaweńskiego, że czekam...
 — Książę Andegaweński jest w Luwrze!... zatem wejdź pan razem ze mną.