Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/609

 Morvilliers zadziwił się, a książę Andegaweński umilił twarz, jak nigdy.
 — Powiedz — rzekł król.
 — To jest czysta i prosta Liga — rzekł Chicot — Liga zawiązana od lat dziesięcin. Pan de Morvilliers dowiedział się tego, co każdy mieszczanin paryzki wie, jak „Ojcze nasz”.
 — Panie... — przerwał kanclerz.
 — Mówię prawdę i dowiodę jej!.. — zawołał Chicot tonem obrończym.
 — Zatem wymień miejsce zebrania należących do Ligi.
 — Najchętniej: 1° Plac publiczny; 2° Plac publiczny; 3° Plac publiczny.
 — Pan Chicot żartuje — odrzekł kanclerz, krzywiąc się niemiłosiernie.
 — Należący do Ligi, ubrani są po paryzku, a idąc podnoszą nogi — odpowiedział z powagą Chicot.
 Ogólny śmiech przyjął ten dowcip. Pan de Morvilliers sądził stosownem iść za wszystkiemi, i śmiał się także. Lecz nagle, zachmurzając się rzekł:
 — Jeden z moich był obeenym posiedzeniu i to w mejscu, o którem pan Chicot nie wie.
 Książę Andegaweński zbladł.
 — Gdzie? — zapytał król.