Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/610

 — W opactwie Ś-tej Genowefy.
 Chicot upuścił papier, który w ręku trzymał.
 — W opactwie Ś-tej Genowefy!... — rzekł król.
 — To niepodobna, pomruknął książę.
 — Nie inaczej — rzekł Morvilliers, uradowany wrażeniem, jakie na zgromadzonych uczynił.
 — A co tam robili, co uradzili panie kanclerzu? — zapytał król.
 — Wybrali naczelników i uradzili, aby wszyscy pod broń stanęli i aby wszystkich hugonotów, których Wasza królewska mość...
 Król się uśmiechnął.
 — Wymordować w dniu oznaczonym.
 — Czy już wszystko? — zapytał Henryk.
 — A! do licha! — odezwał się Ohicot — widać, że król się nie obraża.
 — A co, czy już wszystko?... — powtórzył książę.
 — Nie, Mości książę.
 — A! to co innego — pomyślał Chicot — bo za sto siedemdziesiąt pięć tysięcy liwrów, to by było za mało.
 — Mów, kanclerzu — rzekł król.
 — Są naczelnicy.
 Chicot widział jak u księcia Andegaweńskiego poruszyła się suknia na sercu.