Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/651

 — Błagam cię o to, mości książę.
 — A ty tego wieczora?...
 — Bądź spokojnym; od samego rana ludzie mei są zgromadzeni, a Paryż niecierpliwy.
 — Cóż to dzisiaj będzie w Paryżu? — zapytał Henryk.
 — Jakto, nic się nie domyślasz?...
 — Nie.
 — O! jakiżeś nieprzenikliwy, mój synku — odpowiedział Chicot — dziś wieczór podpisują Ligę, a podpisują ją publicznie, bo oddawna robili to pokryjomu. Czekano tylko twojego pozwolenia, a skoro je dałeś, wypadki śpieszą i mówię, że nie ma czasu do stracenia.
 — To dobrze — rzekł książę Andegaweński — dzisiaj w wieczór.
 — Tak, dzisiaj — powtórzył Henryk.
 — Jakto!.. — zapytał Chicot — ty Henryczku masz się narażać! biegać po ulicach stolicy!
 — Nieinaczej.
 — Ale to źle, Henryczku.
 — Dlaczego?...
 — Może cię jaki spotkać wypadek.
 — Bądź spokojny, postaram się o towarzystwo; ty pojedziesz ze mną.
 — Czy mię bierzesz za hugonotę, mój synku.