Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/659

brze dla wiernych, mających noc na ulicy przepędzać.
 — Tak, Najjaśniejszy panie — odpowiedział Chicot — ale źle dla niewiernych, jak to sam uznasz; spojrzyj tylko na lewo a przekonasz się.
 — A! to szeroka twarz pana de Mayenne i spiczasta kardynała.
 — Ciszej Najjaśniejszy panie; pewny strzał, gdy wiemy gdzie nasz nieprzyjaciel, a gdy on nie wie o nas.
 — Czy myślisz, że ja się lękam?
 — W tłumie podobnym temu za mc ręczyć nie można, któż wie, czy niema gdzie ukrytego noża w kieszeni, który bardzo lekko wchodzi w pierś sąsiednią. Na tę stronę zwróćmy się Najjaśniejszy panie.
 — Czy mnie widziano?
 — Nie sądzę, ale możesz być pewnym, że cię poznają gdy dłużej tu pozostaniesz.
 — Vivat Liga! vivat Liga!... — krzyczał lud wypływający z rozmaitych stron na ulicę Arbre-Sec.
 — Vivat Gwizyusz! vivat Kardynał! vivat Mayenne — odpowiedział tłum stojący przy stole