Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/663

 — Co to za Panurgus? — zapytał król.
 — Zapewne jaki jego przyjaciel — odpowiedział Chicot — ale prószy mi pozwolić słuchać.
 — A dla kogo i przez kogo wszystko to wycierpiałem? Przez Heroda i jego sługi, wiecie kogo nazywam Herodem?
 — Mój synu — odezwał się Chicot — ja ci wytłumaczę przydomek.
 — Głupiec!
 — Do kogo mówisz, czy do mnie, czy do mnicha, czy do osła?
 — Do wszystkich trzech razem.
 — Bracia moi — znowu odezwał się mnich, oto mój osioł, Którego kocham jak owcę, on wam powie, że z Villeneuve-le-Roi powróciliśmy we trzy dni, aby być obecnymi na wielkiej uroczystość Wieleśmy ja i Panurgus wycierpieli.
 — Kogo on nazywa Panurgiem? — zapytał król zajęty dziwnem nazwiskiem.
 — Przybyliśmy — prawił mnich dalej — aby widzieć co się tu dzieje; przybyliśmy, ale nic nie rozumiemy, Czy dzisiaj mamy zrucić z tronu Heroda? Czy dzisiaj brata Henryka mamy zamknąć w klasztorze?
 — Wielką mam ochotę zrzucić tego hultaja z osła — odezwał się Quelus.