Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/664

 — O cóż się gniewasz? — odrzekł Chicot — alboż król codzień nie bywa w klasztorze?.. Wierzajcie mi, że król by się o to nie gniewał, nie prawdaż, Panurgus?
 Osioł wzniósł uszy i zaczął ryczeć okropnie.
 — Panurgus — rzekł mnich — jakże jesteś uparty. Panowie, z Paryża wyjechałem z dwoma towarzyszami: z Panurgiem i Chicotem, który jest trefnisiem króla. Panurgus powrócił ze mną, ale co się stało z Chicotem?
 Chicot się skrzywił.
 — Aha! to twój przyjaciel — rzekł król.
 Quelus i Maugiron śmiać się zaczęli.
 — Jak się nazywa twój przyjaciel? — znowu zapytał Henryk.
 — Gorenflot, ten sam, o którym wspomniał pan de Morvilliers.
 — Ten, co podniecał u Świętej Genowefy?
 — Ten sam.
 — Każę go powiesić.
 — Niepodobna!
 — Dlaczego?
 — Bo nie ma szyi.
 — Bracia moi — znowu odezwał się Gorenflot — prawdziwego we mnie widzicie męczennika. Bracia moi, w obecnej chwili, mojej sprawy