Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/665

bronić będziecie, albo raczej sprawy wszystkich wiernych. Wy nie wiecie, co się dzieje na prowincyi i co gotują hugonoci. Jednego musieliśmy zabić w Syonie, który podniecał do buntu. Dopóki nie zniszczymy ich gniazda, nie możemy być spokojni. Do broni, bracia, do broni!
 Wiele głosów powtórzyło.
 — Do broni!
 — Przez Boga! kaźcie zatkać gębę temu hultajowi, bo gotów drugi dzień Świętego Bartłomieja sprowadzić.
 — Cierpliwości, cierpliwości — rzekł Chicot.
 I wziąwszy tubę z rąk Quelusa, zaszedł mnichowi z tyłu, aby go uderzyć po plecach.
 Na odgłos próżnego i donośnego narzędzia mnich krzyknął:
 — Zbójcy, dla Boga!
 — Jak się masz, braciszku?
 — zapytał Chicot, nagle stając przed mnichem.
 — Pomocy! pomocy! panie Chicot — wołał mnich — nieprzyjaciele chcą mnie zamordować, ale umierając, będę wołał: na stos hugonotów!... precz z Bearneńczykiem!
 — Będziesz ty cicho!
 — Niech licho por wie gaskończyków — mówił mnich.
 W tej chwili, nagle, już nie tuba, ale kij