Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/685

 — Dzięki przyjacielu — odpowiedział Bussy, ściskając rękę młodzieńca.
 Remy zatrzymał w dłoni te straszną prawicę, obecnie słabą jak ręka dziecięcia i przycisnął z uszanowaniem do serca.
 — Chciąłbym wiedzieć — rzekł — czy pan hrabia chce tu pozostać, czy chce, aby go gorączka powaliła? Jeżeli zaś chcesz siły odzyskać, połóż się pan w łóżko i weź jaką przyjemną książkę, z którejbyś mógł zaczerpnąć mocy ducha.
 Hrabia powinien był usłuchać i usłuchał.
 W łóżku więc zastali go przyjaciele, przybyli z odwiedzinami.
 Przez cały dzień następny Remy na chwilę nie opuścił swojego pana; jako lekarz duszy i ciała, podawał stosowne dla obojga lekarstwa.
 Nazajutrz, kiedy Gwizyusz przybył do Luwru. Bussy spojrzał w około i nie ujrzał doktora.
 — Strudził się!... — pomyślał — biedny chłopiec i on potrzebuje powietrza i słońca. Prócz tego, może Gertruda na niego czekała, a chociaż to pokojowa... Pokojowa, która szczerze kocha, więcej warta niż największa pani, która zwodzi.
 Dzień przeminął, a Remy się nie ukazał.
 Bussy niecierpliwił się i pragnął go widzieć jak najprędzej.