Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/689

 — Ja, Remy — odpowiedział Haudouin, zupełnie me zmięszany.
 — Co za Remy? — zapytał książę.
 — Remy, lekarz.
 — Więcej, jak lekarz, bo mój przyjaciel — dodał hrabia.
 — A! — rzekł książę obrażony.
 — Czy wiesz — mówił Bussy — że Jego książęca mość żąda, abym wstał z łóżka?...
 — Tak, i abyś mi towarzyszył.
 — Nie możesz, hrabio... — zrobił uwagę Haudouin.
 — Dlaczego? — zapytał Franciszek.
 — Za zimno na dworze, Mości książę.
 — Za zimno?... — powtórzył Franciszek, zdziwiony, że któśkolwiek śmie opór mu stawiać.
 — Tak, za zimno, i ja, który odpowiadam za zdrowie pana Bussego, nie pozwalam mu wychodzić.
 Bussy chciał podnieść się z łóżka, lecz ręka Remyego uścisnęła go znacząco.
 — Dobrze — rzekł książę — skoro mu grozi niebezpieczeństwo, niechaj zostanie.
 I książę postąpił ku drzwiom.
 Bussy nie ruszył się.
 Książę znowu powrócił do łóżka.