Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/690

 — Widzisz, Mości książę — rzekł Bussy — Hadouin mi zabrania.
 — Powinieneś przywołać Mirona, to wielki lekarz.
 — Mości książę — odparł Bussy — wolę lekarza przyjaciela, niż uczonego.
 — Kiedy tak, bądź zdrów.
 — Żegnam Waszą książęcą mość.
 Książę wyszedł z trzaskiem.
 Remy ścigał go oczyma i dopiero, kiedy wyszedł z pałacu, przystąpił do chorego.
 — Teraz pan wstawaj — rzekł.
 — A to na co?
 — Przejść się ze mną; w pokoju za gorące.
 — Wszak dopiero mówiłeś, że zimno na dworze.
 — Jak książę wyszedł, ociepliło się.
 — Kiedy tak...ł— mówii Bussy, podnosząc się.
 — Powietrze będzie panu pomocnem.
 — Nie rozumiem — rzekł Bussy.n — Pan hrabia rie znasz także lekarstw, które przepisuję, a przecież je bierzesz; przechadzka z księciem Andegaweńskim byłaby niebezpieczna, a pomocną będzie z lekarzem. Czy mi pan nie ufasz?
 — Dobrze, dobrze, kiedy tak chcesz.