Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/695

 — Czy masz chęc obudzić we mue myśli anakreontyczue?... — zapytał. — Jeśli to było twoim zamiarem, omyliłeś się, i lepiej niedorostków byś tu sprowadził.
 — Boże uchowaj... — odpowiedział Haudouin.
 — A więc?...
 — Trudno wyłupić oczy, dlatego, że się tu weszło.
 — A zatem przyznaj, że jakiś inny miałeś zamiar.
 — Bynajmniej.
 — Kiedy tak, to idźmy.
 Haudouin lekko za zękę przytrzymał Bussego.
 — Ponieważ wszyscy wychodzą — rzekł po chwili — idźmy za niemu Bussy roztargniony i obojętny, skierował się ku drzwiom.
 — Jakto!.. — zawołał Remy — pan chcesz wyjść, nie przeżegnawszy się wodą święconą?...
 Bussy, posłuszny jak dziecię, udał się dc kropielnicy.
 Remy korzystał z tej chwili, aby dać znak kobiecie, która zbliżyła się ku miejscu, gdzie stanął Bussy.