Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/726

Co u dyabła! Narcyz kiedy go ciągnąć za uszy, warczy; kiedy go udeptać kąsa.
 — Co u licha, z psem mnie porównywasz!
 — Bynajmniej, Najjaśniejszy panie. Mówię tylko, że Narcyz się broni, a ty nic nie mówisz, Najjaśniejszy panie.
 I odwrócił się od Henryka.
 — Otóż sam jestem — rzekł król — dalej moi przyjaciele, najgrawajcie się, śmiejcie, zabijcie nawet, bo tylko katów widzę w około siebie. A! Chicot, Chicot, gdzie jesteś?
 — Tego nam tylko brakowało — odezwał się Quelus.
 — Prawda — dodał Maugiron.
 I zaczął pod nosem nucić piosneczkę łacińską, która tak się tłomaczy: „Znam cię złotko żeś pokrzywa”.
 Henryk zmarszczył brwi, błyskawica gniewu zajaśniała w jego czarnych oczach i tym razem spojrzenie gniewne, padło na nadużywających łaski.
 Osłabiony widać wstrzymaniem złości, usiadł znowu na krześle i zaczął małe szczeniątko głaskać.
 W tej chwili, szybkie stąpanie dało się słyszeć w przedpokoju i Epernon ukazał się bez