Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/732

 — Dobrze — odpowiedzieli jednozgodnie!
 — Byłeś, Najjaśniejszy panie — rzekł d’Epernon — pozwolił mi się przebrać.
 — Idź do mojej garderoby, a wszystko w niej znajdziesz — odpowiedział Henryk.
 — Ja chciałbym się wykąpać — odezwał się Schomberg.
 — Idź do mojej łaźni.
 — Zatem Najjaśniejszy panie, możemy się spodziewać, że bez zemsty nie pozostanie obraza?
 Król wyciągnął rękę na znak milczenia i spuściwszy głowę na piersi, zdawał się namyślać.
 Po chwili rzekł:
 — Quelus, dowiedz się, czy książę Andegaweński jest w Luwrze.
 Quelus wyszedł, d’Epernon i Schomberg czekali niecierpliwie na odpowiedź, albowiem ich gorliwość przez niebezpieczeństwo ożywioną została.
 — Najjaśniejszy panie — rzekł Maugiron — więc zrobiłeś postanowienie?
 — Zobaczysz — odparł król.
 Quelus powrócił.
 — Księcia jeszcze nie ma — rzekł.
 — Brawo! — zawołał Quelus.
 — Najjaśniejszy panie — mówił d’Epernon — za dziesięć minut powrócę.