Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/740

że gdziekolwiek jesteś, jesteś moim poddanym, bo wiesz, że jestem królem.
 — Najjaśniejszy panie, teraz jestem w Luwrze, u mojej matki.
 — I matka jest u mnie — odpowiedział Henryk. Ale prędzej do dzieła; pokaz mi ten papier.
 — Jaki?
 — Ten, który czytałeś, ten który leżał na stole, a który przedemną ukryłeś.
 — Rozważ, zastanów się, Najjaśniejszy panie.
 — Nad czem?
 — Że wymagasz rzeczy niestosownych, godnych twojego oficera, a nie mnie...
 Król zbladł ze złości.
 — Mówię ci, dawaj list.
 — To list od kobiety.
 — I kobiece listy widzieć można, czasem one bywają niebezpieczne.
 — Mój bracie!
 — List!...— zawołał król — albo go każę odebrać przemocą.
 Książę wyskoczył z łóżka, w zamiarze rzucenia pisma w ogień.
 — Ty tego bratu nie uczynisz — rzekł.
 Henryk stanął pomiędzy nim a kominem.