Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/75

 — To szczególna.
 — Bynajmniej.
 — A pan czy możesz wejść do Luwru?
 — Dla czegóźby nie? nie jestem żona pana Saint-Luc.
 — Jakże więc wejdę? wszak jestem żoną pana Saint-Luc.
 — Ja wcale żony wprowadzać nie myślę; kobietę!... a! broń boże!
 — Pan ze mnie żartujesz, a widząc moję boleść, to okropnie...
 — Nie pani, uważaj tylko; masz lat dwadzieścia, jesteś wysoka, szczupła i możesz być podobną do pazia. Pojmujesz pani? możesz wyglądać jak owe chłopcy w lamach złotych.
 — Co za myśl! Panie Bussy — zawołała rumieniąc się Joanna.
 — Innego nie mam sposobu — zostawiam to do twojej woli.
 — Czy pani chcesz widzieć męża?
 — Wszystkobym za to oddała.
 — Tak, ale... ja pani darmo ułatwię widzenie.
 — Jakim sposobem?
 — Powiedziałem już.
 — Ale panie Bussy, pod tym tylko warun- 5