Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/754

ży do Ligi i ty być w niej musisz, bo jesteś jego prawą ręką.
 — I cóż z tego?
 — Skoro jesteś lub będziesz, ten sam cię los spotka, co księcia.
 — A z nim co się stało?
 — Panie — rzekł Chicot przybierając minę Bussego, nie lubię pytań i pytających: niechaj więc z tobą tak postąpią, jak postąpiono z twoim panem.
 — Panie Chicot — mówił Bussy z uśmiechem przepraszającym — mów, proszę cię, gdzie jest książę?
 — W więzieniu.
 — Gdzie?
 — W swoim pokoju. Czterech moich przyjaciół strzeże go: Schomberg, wczoraj, jak wiesz umalowany na niebiesko, pan d’Epernon żółty ze strachu, Quelus czerwony z gniewu i Maugiron blady z nudów. To śliczny widok! osobliwie, że książę zielenieje i w Luwrze będziemy mieli tęczę.
 — Zatem sądzisz, że jestem w niebezpieczeństwie?
 — Tak, sądzę nawet, że już wysłano, aby cię uwięzić.
 Bussy zadrżał.