Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/76

kiem, że przyślesz mi suknie, a ja paziowi odeślę je przez moją służącą.
 — Nie potrzeba. — Suknie są u mnie, wybiorę z nich najprzydatniejszą, przyślę pani, a ty zejdziesz się ze mną w umówionem miejscu, naprzykład przy ulicy świętego Honoryusza i ztamtąd...
 — Ztamtąd?
 — Udamy się prosto do Luwru.
 Joanna roześmiała się i podała rękę Bussemu.
 — Przebacz pan moje podejrzenie, rzekła.
 — Najchętniej — pani dostarczasz mi przygody, z której wielu będzie się śmiało. Owszem, ja pani jestem obowiązany.
 I pożegnawszy młodą mężatkę, udał się do siebie, aby przygotować przebranie.
 Wieczorem, o umówionej godzinie, Bussy; pani de Saint-Luc spotkali się przy rogatce Sierżanckiej.
 Gdyby nie miała sukni pazia, Bussy nie byłby ją poznał.
 Prześlicznie wyglądała w tym stroju.
 Oboje, pomówiwszy z sobą, udali się do Luwru.
 Na rogu ulicy Fosses Saint-Gerinain l’Au-