Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/762

w chwili kiedy król ma zanominować naczelnika Ligi — do snu wcale nie pora.
 — Dobrze, będę prosił księcia, aby tu przyszedł.
 — Czekam go niecierpliwie, bo chwili nie ma do stracenia.
 Tymczasem każę szukać Bussego.
 — A gdybym nie zastał księcia, co mam czynić?
 — Jeśli nie zastaniesz, udaj że go wcale nie szukasz. Czy tak, czy owak o drugiej godzinie będę w Luwrze.
 Aurilly ukłonił się i wyszedł.
 Chicot widział go wychodzącego, odgadł przyczynę.
 Gdyby Gwizyusz dowiedział się o zatrzymaniu księcia, wszystko byłoby stracone, albo przynajmniej sprawaby się zawikłała.
 Widział, że Ąurilly udaje się ku mostowi świętego Michała i dla tego z całym pośpiechem poszedł przez ulicę świętego Andrzeja, pod Nesle, przeszedł Sekwanę i wyprzedził dworzanina Franciszka.
 My udamy się za Aurillym, który jest świadkiem ważnych wypadków.
 Przybywszy do Luwru, zastał go cichym i spokojnym, rozmawiał naprzód z oficerem służ-