Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/764

 — Wierzę, pan jesteś muzykiem, a sztuka wymaga wiele pracy i czasu.
 — To posunięcie zdaje mi się bardzo ważne.
 — Bardzo — niespokojny jestem o króla.
 Wiesz panie Aurilly, w szachach król jest bardzo niedołężny figury, która nie ma własnej woli, której krok postąpić i cofnąć się wolno; otaczają ją zwinne koniki, liczne pieszki, które jeśli źle bronią, biada królowi! Prawda, król ma także i laufra; lecz jeżeli i ten źle się uwija i sam zginie i króla nie ocali. Otóż mojego króla takie jest położenie.
 — Dlaczego, panie Chicot tutaj przyszedłeś w szachy się uczyć?
 — Bo czekam na pana Quelusa, który jest tam.
 — U księcia?
 — Nie inaczej.
 Aurilly zdziwił się.
 W czasie rozmowy, Chicot zrobił lutniście wolne przejście, ale wysunął się na korytarz tak, aby posłaniec Gwizyusza był pomiędzy nim a drzwiami.
 Aurilly wahał się otworzyć.
 — Cóż pan Quelus robi u księcia?... —