Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/766

 — A!.. — odparł Quelus — gdybym ja tak grał w bilboket, jak ty grasz na lutni!
 — Gdybyś się pan tak długo nim bawił, jak ja pracuję nad moim instrumentem, przeszedłbyś mnie jeszcze. Gdzie jest książę?... czy pan z nim dziś jeszcze nie mówiłeś?...
 — Mówiłem, ale teraz Schomberg mię zastąpił.
 — Schomberg!... — rzekł źdzwiony Aurilly.
 — Jest tutaj... król tak wszystko urządził. Wejdź, panie Aurilly i powiedz księciu, że czuwamy.
 Aurilly otworzył drugie drzwi i spostrzegł Schomberga, leżącego raczej niż siedzącego na szerokiej sofie.
 Schomberg tubą wyrzucał gałki, a pies mu je napowrót przynosił.
 — Jakto!... — zawołał Aurilly — u księcia podobna zabawa?..
 — A!... „Guten morgen”, panie Aurilly, — patrzaj jak zabijam czas, czekając na posłuchanie.
 — Gdzie książę? — zapytał Aurilly.
 — Ciszej!... Teraz przebacza Epernonowi i panu Maugiron. Możesz wejść, skoro jesteś zaufany księcia.
 — Może to będzie niegrzecznie?
 — Bynajmniej.