Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/787

 — Gwizyusz jest z lepszego domu, niż sadzisz.
 — Z lepszego domu odemnie?... — zapytał król z uśmiechem.
 — Tak, tak Henryczku.
 — Oszalałeś.
 — Jestem też błaznem.
 — Ale naucz się czytać, mój drogi.
 — Ty umiesz czytać, Henryku, więc czytaj.
 I Chicot wyjął z za sukni pargamin, na którym Mikołaj Dawid napisał znajomą nam genealogię, tę samę, która potwierdzona przez Papieża, powróciła z Rzymu i według której Gwizyusz pochodził od Karola Wielkiego.
 Henryk zbladł spojrzawszy na pargamin, i poznawszy na nim pieczęć Ś-go Piotra.
 — Cóż ty na to, Henryku?.. — zapytał Chicot — lilie coś za daleko? szczygły, zdaje mi się chcą wznieść się do orłów cesarskich; strzeż się, mój synku!
 — Jakim sposobem dostałeś tę genealogię?...
 — Ja?... alboż ja się zabawiam podobnemi rzeczami? ona sama mię szukała.
 — A gdzie była pierwej.
 — O pewnego adwokata.
 — Jak on się nazywa?