Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/791

w zwierzchnikach umysłów podrzędnych, cieszyli się zatem z wybiegu króla.
 Niektórzy z nich przecież, uważali za stosowne zniknąć z horyzontu.
 Trzej książęta Lotaryngscy, jakeśmy widzieli, opuścił Paryż, a ich agent naczelny, pan de Monsoreau, wyszedł z Luwru, mając gotować się do podróży, w celu odszukania księcia Andegaweńskiego.
 Lecz w chwili, gdy miał próg przestąpić, Chicot zbliżył się do niego.
 Z pałacu ustąpili Ligiści, gaskończyk zatem nie lękał się o króla.
 — Gdzie się tak śpieszy wielki łowczy? — zapytał.
 — Do Jego książęcej mości — zwięźle odpowiedział hrabia.
 — Do Jego książęcej mości?...
 — Tak, jestem niespokojny o niego. Nie żyjemy w czasach, w których książęta mogliby sami podróżować bezpiecznie.
 — Ale ten śmiały jest — rzekł Chicot.
 Wielki łowczy spojrzał na gaskończyka.
 — W każdym razie — mówił Chicot — jeśli pan jesteś niespokojny, ja tem bardziej...
 — O kogo?...
 — O Jego książęcą mość.