Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/793

 — Kogo?
 — Króla.
 — Króla pytać nie wolno.
 — Tylko ten jeden na to jest sposób.
 — Spróbuję; nie mogę zostać w niepewności.
 Opuściwszy Chicota, a raczej idąc przed nim, skierował się ku gabinetowi króla.
 Król dopiero co wyszedł.
 — Gdzie król? — zapytał wielki łowczy — mam mu zdać rachunki z niektórych poleceń.
 — U księcia Andegaweńskiego — odpowiedział zapytany.
 — U księcia Andegaweńskiego! zatem książę nic umarł?
 — Hm!... — mruknął gaskończyk — moje zdanie tem więcej waży.
 Myśli łowczego tem bardziej się powikłały; pewny był bowiem, że książę nie opuścił Luwru. Zaciągnione wiadomości i ruch spostrzeżony, utwierdziły go w tem przekonaniu.
 Mimo tego, nie wiedząc prawdziwych przyczyn nieobecności księcia, dziwił się jej nadzwyczaj.
 Król, w rzeczy samej, był u księcia Andegaweńskiego, lecz ponieważ wielki łowczy mimo chęci dowiedzenia się, co się dzieje u księcia, nie