Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/795

cesem; jeżeli zaś proces wytoczy, będziemy mieli sprawę pana d’Amboise.
 — Piękna sprawa.
 — Zapewne, naprzód wiem jakie będzie nasze położenie.
 — Ciekawym.
 — Jeżeli usuną formy supłowe, ze względu na stanowisko osób, sprawa jak mówią, nie pójdzie pod komin. — 1 ja tego jestem przekonania; tak zwyczajnie traktują familijne sprawy, a ostatnia jest bez zaprzeczenia, tylko familijną.
 Aurilly niespokojnem okiem rzucił na księcia.
 — Na honor — rzekł Maugiron, gdybym był na miejscu króla, nikogobym nie oszczędzał; wysokie głowy są stokroć winniejsze; powtarzam, nikomubym nie przebaczył. Wszak Sekwana dosyć jest głęboka.
 — Kiedy tak — mówił Quelus — toby warto było wznowić zwyczaj worków.
 — Jaki zwyczaj?... — zapytał Maugiron.
 — Zwyczaj z roku 1350. Zawiązywano człowieka żywego z trzema, albo czterema kotami i wrzucano w wodę. Koty nie mogąc znieść wilgoci i przypisując przykrość swoję, człowiekowi,