Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/797

twój widok mię pociesza, a ty jak się miewasz Maugiron?
 — Nudzę się najokropniej — odpowiedział Maugiron — sądziłem, że strzeżenie twojego brata, Najjaśniejszy panie, będzie weselsze. A! nudny książę! ktoby powiedział, że to syn twoich rodziców?
 — Słyszysz Najjaśniejszy panie mówił Franciszek — jak znieważają twojego brata.
 — Ciszej — odpowiedział Henryk — nie lubię aby więźniowie gadali.
 — Chociaż więzień, ale twój brat.
 — Tem godniejszy kary. Mój brat winniejszy dwakroć. — A jeśli nie?
 — Tak.
 — Jakiej zbrodni?
 — Że mi się nie podobał.
 — Najjaśniejszy parne — mówił Franciszek upokorzony — czyż nasze familijne sprzeczki potrzebują świadków?
 — Masz słuszność; panowie, pozwólcie mi pomówić z moim bratem.
 — Najjaśniejszy panie, zrobił uwagę Quelus, niebezpieczna pozostać z dwoma nieprzyjaciółmi.