Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/80

zasadzkę, byłeś książę z Aurillym, który tak dobrze włada bronią? jak to, byliście we dwóch i nie daliście pomocy?
 — Nie wiedziałem na kogo była zasadzka.
 — A! cóż u licha, jak mówił Karol IX-ty; poznawszy przyjaciół Henryka III-go przecież sądzić było można, że na kogoś z twoich przyjaciół Mości książę czatują. Że zaś, tylko ja mam odwagę być Waszej książęcej mości przyjacielem, snadno odgadnąć, że na mnie.
 — Masz słuszność, mój drogi Bussy — odrzekł Franciszek — ale nie przyszło mi to na myśl.
 — I koniec! — westchnął Bussy, jakby nie mógł znaleźć wyrazu, do myśli o swoim panu.
 Przybyli do Luwru; księcia Andegaweńskiego przyjął w bramie kapitan i odźwierni.
 Straże były mocne, lecz jak pojąć łatwo, nie dla pierwszego w królestwie po panującym.
 Książę z całym orszakiem wszedł pod arkady zwodzonego mostu.
 — Mości książę — rzekł Bussy widząc się na honorowym dziedzińcu — pamiętaj o twojem przyrzeczeniu. Ja tylko z pewną osobą pomówię.
 — Jakto! opuszczasz mię! — rzekł niespo-