Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/810

 Wyciągnął nogę i chociaż go bolała, poczuł, że nie jest ranionym.
 Podniósł kamień i opatrzył szybę.
 Kamień był tak silnie rzucony, że przedziurawić szkło, a nie rozbił.
 Zdawał się być owinięty papierem.
 Myśli księcia inny przybrały kierunek.
 — Czy kamień rzucony był przez jaką przychylną mu osobę?
 Pot wystąpił mu na czoło; bo nadzieja, jak rozpacz ma swoje niepokoje.
 Zbliżył się do światła.
 Kamień owinięty był papierem, obwiązany sznurkiem jedwabnym.
 Zerwać jedwab, odwinąć papier i przeczytać, było dziełem jednej sekundy; uczuł się zmartwychwstałym.
 — List!... — pomruknął, ukradkiem patrząc w około siebie.
 I wyczytał:

 „Czy ci smutno? a lubisz powietrze i wolność? Wejdź do gabinetu, gdzie królowa Nawarska ukrywała twojego przyjaciela, La Mola; otwórz szafę, za paczką pończoch znajdziesz podwójne dno; za tem dnem jest drabinka jedwabna; przywiąż ją do balkonu, a dwóch silnych