Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/821

 — Czy mogę iść, gdzie mi się podoba?... — zapytał Franciszek.
 — Zapewne, czekam twoich rozkazów — odpowiedział Henryk.
 — A więc do Angers.
 — Niech i tak będzie; będziesz przynajmniej u siebie.
 — Przeciwnie, u ciebie.
 — Ja pod Angers opuszczę cię i udam się do Nawarry, gdzie moja dobra Małgorzata czeka. Biedaczka! musi się nudzić bezemnie.
 — Nikt nie wie, że tu jesteś? — zapytał Franciszek.
 — Przybyłem sprzedać trzy dyamenty mojej żony.
 — Bardzo dobrze.
 — I przekonać się, jak bardzo Liga mię zniszczyła.
 — Przeciwnie, nic nie straciłeś.
 — Dzięki tobie.
 — Jakto mnie?
 — Bezwątpienia; gdybyś zamiast odrzucenia naczelnictwa Ligi, był je przyjął, byłbyś wszystkich przeciwko mnie połączył i tem samem mnie zgubił. Dlatego, skoro dowiedziałem się, ze król odrzucenie twoje ukarał więzieniem, starałem się wydobyć cię z niego.