Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/83

 — Pan de Bussy!
 — Ja sam, panie de Nancey — rzekł Bussy — król żąda mówić z panem de Saint-Luc.
 — Dobrze — odpowiedział kapitan — trzeba o tem pana Saint-Luc uwiadomić.
 Przez wpół otwarte drzwi paź mógł wzrok posłać do pokoju.
 — Cóż robi biedny Saint-Luc? — zapytał Bussy.
 — Gra z Chicotem, czekając, nim król da posłuchanie księciu Andegaweńskiemu.
 — Czy pan pozwolisz, aby mój paź tu zaczekał? — zapytał Bussy kapitana.
 — Najchętniej.
 — Wejdź, Janie — rzekł Bussy do hrabiny i ręką wskazał jej okno, przy którem miała stanąć.
 Zaledwie tam umieściła się, gdy Saint-Luc wszedł.
 Przez grzeczność pan Nancey oddalił się nieco.
 — Czego król żąda? — zapytał Saint-Luc głosem cierpkim. A! to ty, panie de Bussy.
 — Ja sam, dobry Saint-Luc, przedewszystkiem...
 I zniżył głosu.