Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/85

wiłem jak jego małpa i więcej mu zrobiłem niegrzeczności, jak jego trefniś.
 — A więc mój drogi, cóż mogę dla ciebie uczynić?
 — Udaj się do marszałka de Brissac i uspokój moję biedną żonę, którą zadziwiać mus; moje postępowanie.
 — Cóż jej powiem?
 — Powiedz jej, że mię widziałeś, że król szczególniejszą zaszczyca mnie przyjaźnią i dlatego uwięził; że więcej mówi mi o przyjaźni jak Cyceron, a o cnocie więcej jak Sokrates.
 — A ty, co mu odpowiadasz? — zapytał Bussy z uśmiechem.
 — Mówię mu, że pod względem przyjaźni jestem niewdzięcznikiem, a pod względem cnoty najgorszym; to wszystko nie przeszkadza, aby mi powtarzał: A! Saint-Luc, więc przyjaźń jest urojeniem!... Więc cnota ma tylko nazwisko! Toż samo mówi po łacinie i po grecku.
 W tej chwili paź, któremu Saint-Luc żadnego nie dał znaku, roześmiał się na głos.
 — I cóż chcesz, mój drogi? „bis repetita placet” mówił Bussy; ale cóż mogę dla ciebie uczynić?
 — Sam nie wiem; mam jednę myśl, ale...