Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/859

 — A dzisiaj dlaczego nie chcesz powiedzieć?...
 — Mam się rozmówić z ważnemi osobami.
 — Jeśli tak, to co innego. Idź, Bussy, ale bądź roztropny.
 — Roztropny!... a to na co?... wszak tutaj silni jesteśmy.
 — Nie narażaj się; ciekawym, jakie poczyniłeś kroki.
 — Cóż chcesz, książę, abym przez dwa dni uczynił?
 — Przynajmniej ukrywasz się.
 — Ja się mam ukrywać!.. Patrzaj książę, jaki strój noszę. Czy kiedy tak chodziłem?...
 — A gdzie mieszkasz?..
 — A!.. przecież oceniasz moje poświęcenie... mieszkam, mieszkam... w chacie pod wałami, mam wyjście na rzekę i... Ale jak książę wydostałeś się z Luwru?... Jakim sposobem spotkałem cię z owym filutem d’Aubigué?...
 — Mam moich przyjaciół — odrzekł książę.
 — Ty, książę, przyjaciół? — zapytał Bussy.
 — Tak, nawet ty ich znasz.
 — Wybornie... a co to za jedni?...
 — Król Nawarry i pan d’Aubigné, którego sam widziałeś.