Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/86

 — Spodziewałem się tego, co zaszło i na przód wszystko powiedziałem twej żonie.
 — Cóż ona na to?
 — Naprzód nie chciała wierzyć. — Lecz — dodał, zwracając się ku oknu — musiała uledz konieczności. Żądaj co ci się podoba, nawet niepodobnych rzeczy, miło mi będzie popracować dla ciebie.
 — A więc mój Bussy, dostań mi skrzydlatego konia, na którymbym mógł wyjechać oknem i udać się do mojej żony.
 — Prościej będzie podać bieguna twej żonie, aby przyjechała do ciebie — odrzekł Bussy.
 — Tu?
 — Tak, tutaj.
 — Do Luwru?
 — Do Luwru.
 — To będzie jeszcze pocieszniej.
 — I ja tak sądzę.
 — A nie będziesz się nudził?
 — Na honor, nie.
 — Ale nudziłeś się?
 — Zapytaj Chicota. Od wczoraj rano wściekałem się na niego i wyzwałem; wystaw sobie, śmiał się w najlepsze; a ja chętniebym go zabił, choćby dla rozerwania myśli.