Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/864

sy — przyjąć gościnność w mojej nędznej chacie. Stoję obozem w Angers.
 — Tak — rzekł Saint-Luc, jako zwycięzca, to jest, na polu bitwy.
 — Co to ma znaczyć, przyjacielu?
 — Moja żona nie ma dla mnie tajemnic, jak ja dla niej, mój Bussy; wszystko mi opowiedziała. Życzę ci powodzenia mój drogi, lecz pozwól udzielić sobie rady...
 — Chętnie.
 — Pozbądź się tego nienawistnego Monsoreau, dotąd, nikt nie wie o twoim związku z jego żona, a tu stosowna pora, z której trzeba umieć korzystać. Później, gdy wdowę zaślubisz, nikt nie powie, żeś ty ją wdową uczynił.
 — Ważna jest ku temu przeszkoda.
 — Jaka?
 — Przysięgłem Dyanie szanować życie jej męża.
 — Źle uczyniłeś.
 — Bardzo złe.
 — Dlaczego?
 — Któż widział takie czynić przysięgi Co u dyabła! Jeżeli ty się nie pospieszysz to ja ci powiadam, że on wszystko odkryje i zabije ciebie.