Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/869

snem na ośm mil w około, a miasta i wsie podawały sobie tę wiadomość.
 Bussy przygotował urzędowe przyjęcia, ucztę i mowy; myśląc, że kiedy książę będzie przyjmował, mówił i jadł, on znajdzie czas zobaczenia Dyany, chociaż na chwilę.
 Powrócił więc do domu, dosiadł konia i galopem ruszył do Meridor.
 Książę pozostawiony sam sobie, miał bardzo piękną mowę i sprawił nią cudowny skutek; mówił o Lidze, o związku z Gwizyuszem i o prześladowaniu, jakiego doznał, w skutek przychylności ludu paryzkiego.
 Po mowie, przejrzał szlachtę, uważając bacznie kogo brakuje.
 Gdy Bussy powrócił była czwarta po południu; zeskoczył z konia i przedstawił się księciu, okryty pyłem i potem.
 — A! mój Bussy — mówił książę — jak uważam, pracujesz.
 — Jak widzisz, Mości książę.
 — Gorąco ci?
 — Biegłem prędko.
 — Bądź ostrożnym, abyś nie zachorował.
 — Nie ma żadnego niebezpieczeństwa.
 — Zkąd przybywasz?