Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/870

 — Z prowincyi. Czy Wasza książęca mość jesteś zadowolony z licznego zgromadzenia.
 — Tak; ale tutaj kogoś brakuje.
 — Kogo takiego? — Twojego protegowanego.
 — Mojego protegowanego? — Tak, barona do Meridor.
 — A!... — rzekł Bussy mieniąc się nagle.
 — Jednak o nim zapominać nie trzeba, chociaż on mnie zapomina; jego wpływ jest przemożny.
 — Czy tak książę sądzi?
 — Jestem przekonany. On był korespondentem Ligi w Angers, on był obranym przez Gwizyusza, a Gwizyusze nie lada kogo użyją. Bussy, koniecznie go tu potrzeba.
 — Ja sądzę, że nie przybędzie.
 — Ja sam udam się do niego.
 — Do Meridor?
 — Dla czegóż nie?
 Bussy nie mógł powściągnąć radości błyszczącej w oczach.
 — Prawda; jesteś księciem i wszystko ci wolno.
 — Czy sądzisz, że mi niechętny?
 — Ja się z nim nie widziałem.
 — Nie widziałeś?