Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/874

wiedziałem się, że Jego książęca mość uciekł z Luwru i udał się do swojej prowincyi; przypomniałem sobie, że i pan udałeś się do Angers a spodziewając się wojny domowej, liczyłem, że dosyć będzie ran do opatrywania, więc chcąc bliźnim moim pomoc przynieść, przybyłem.
 — Dobrze zrobiłeś, ciebie tylko m brakowało.
 — Jak się miewa Gertruda?
 Bussy uśmiechnął się.
 — Dowiem się od Dyany — odpowiedział.
 — A ja za to dowiem się od niej, jak się miewa pani de Monsoreau.
 — Wybornie; jakże mię odszukałeś?
 — Naprzód, pytałem gdzie jest pałac książęcy, a gdy mi wskazano, zaprowadziłem konia do stajni, gdzie poznałem pańskiego wierzchowca.
 — Prawda; książę zajeździł swojego, darowałem mu zatem Rolanda.
 — Jak uważam, pan jesteś księciem a książę twoim sługą.
 — Nie wynoś mię zbyt wysoko, bo wkrótce przekonasz się, jak Jego książęca mość mieszka.
 To mówiąc wprowadził Remego do małego domku, przy wałach.