Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/881

 — Jakto!... myślisz...
 — Mości książę, prawdziwa odwaga jest także przezorną.
 Książę zamyślił się.
 — Więc rozkażę sto pięćdziesiąt....
 I powtórnie ku drzwiom postąpił.
 — Zatrzymaj się! — zawołał książę.
 — Dlaczego?
 — Czyśmy bezpieczni w Angers?
 — Miasto choć nie warowne, ale dobrze strzeżone.
 — Zapewne, ale może być źle; jakkolwiek jesteś waleczny, wszędzie na raz być nie możesz.
 — Nieinaczej.
 — Ponieważ nie jestem bezpieczny w mieście, ponieważ sam Bussy powątpiewa...
 — Ja nie powątpiewam, ale...
 — Jakkolwiek bądź, ale zabezpieczyć się trzeba.
 — Masz słuszność, Mości książę.
 — Trzeba opatrzyć zamek i wzmocnić okopy.
 — Przedewszystkiem okopy... i...
 Bussy nie przyzwyczajony lękać się, nie znalazł wyrazów na objawienie trwogi.
 — Prócz tego, inne mam myśli.
 — — Jak uważam, płodny poranek dzisiejszy.