Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/897

 Była moce czwarta po południu.
 Aby przybyć o tej godzinie, wielki łowczy w tym dniu osiemnaśnie mil zrobił.
 Dlatego ostrogi miał krwią splamione i konia na w pół żywego.
 Czas jakiś zeszedł na przebyciu trudności zwyczajnych przy wjeździe, albowiem Angers było teraz tak dumne i zuchwałe, że nawet batalion Szwajcarów, pod dowództwem samego Crillona, musiałby się meldować.
 Ponieważ pan de Monsoreau nie był Crillonem, wjechał mówiąc tylko:
 — Do pałacu księcia.
 Nie słuchał odpowiedzi, a koń biegł tak spiesznie, że gdyby przystanął, upadłby niezawodnie.
 Zatrzymał się przed pałacem, że zaś pan de Monsoreau był dobrym jeżdzcem, a koń był rasowy, obadwa zostali na nogach.
 — Gdzie książę?... — zapytał wielki łowczy.
 — Książę ogląda warownie — straż odpowiedziała.
 — Gdzie?... — zapytał pan de Monsoreau.
 — Tam, wskazał stojący na warcie, kierując rękę w jeden z punktów kardynalnych.
 — To co miałem księciu powiedzieć, jest