Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/898

bardzo ważne — mówił do siebie Monsoreau — co począć?
 — Wstawić konia do stajni — odpowiedział strażnik rodem z Alzacyi — jeśli go pana nie opsze o mura, ona upadnie.
 — Dobra rada choć w złej francuzczyznie — odpowiedział Monsoreau. A gdzie są stajnie mój poczciwcze?
 — Tam, dalej.
 W tej chwili zbliżył się jakiś mężczyzna i oznajmił godność swoję.
 Był to marszałek dworu.
 Pan de Monsoreau odpowiedział nawzajem wyliczeniem imienia, nazwiska i tytułów.
 Marszałek pokłonił się grzecznie; imię bowiem wielkiego łowczego było od dawna znane.
 — Panie — rzekł — bądź łaskaw wejść i spocząć; zaledwie dziesięć minut jak książę wyjechał i zapewne dopiero na ósmą wieczorem powróci.
 — Na ósmą wieczorem — powtórzył de Monsoreau przygryzając wąsa. Mam ważną księciu udzielić wiadomość; czy nie ma konia i przewodnika?
 — Koni choćby dziesięć — odparł marszałek — przewodnik zaś na nic się nie przyda, bo książę nie mówił gdzie wyjeżdża, prócz tego, nie