Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/908

 Zapytał jednej straży; ale była zmienioną i nic nie widziała.
 Wszedł na odwach i zasięgnął wiadomości.
 Jeden z żołnierzy powiedział mu, że przed dwoma godzinami widział konia powracającego bez jeźdzca.
 Pomyślał wtedy, że jakiś wypadek przytrafił się jeźdzcowi, a koń sam wrócił.
 Zwątpiwszy, aby się co dowiedzieć, szedł do książęcego pałacu.
 W pałacu było wesoło i huczno; okna jaśniały jak słońca, a kuchnie gorzały jak huty, rozsyłając w około zapach korzeni i mięsa tak mocny, że żołądek mógł snadnie zapomnieć, że blisko serca jest położony.
 Tu znowu przeszkoda.
 Wszędzie kraty; trzeba je było kazać otworzyć. Przywołał odźwiernego i wymienił swoje nazwisko; lecz odźwierny nie chciał go poznać.
 — Byłeś pan prosty, a teraz jesteś zgarbiony — rzekł mu.
 — To z utrudzenia.
 — Byłeś pan blady, a teraz czerwony.
 — To z upału.
 — Byłeś konno, a teraz pieszo.