Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/909

 — Bo mój koń się przeląkł, zrzucił mnie i powrócił bez jeźdzca. Czy nie widziałeś mojego konia?
 — Nie widziałem.
 — Zatem uwiadom marszałka dworu.
 Odźwierny chcąc się uwolnić od wszelkiej odpowiedzialności, przywołał Remyego.
 Remy przybył i poznał pana de Monsoreau.
 — Zkąd pan powracasz tak zmęczony? — zapytał.
 Monsoreau powtórzył bajkę powiedzianą przed chwilą odźwiernemu.
 — W rzeczy samej — mówił marszałek — byliśmy bardzo niespokojni widząc konia samego; osobliwie strwożył się książę, któremu doniosłem o pańskiem przybyciu.
 — Książę się strwożył? — zapytał Monsoreau.
 — I bardzo.
 — Cóż mówił?
 — Aby pana natychmiast do niego przyprowadzić.
 — Dobrze więc; tylko muszę przejść do stajni, aby się przekonać, czy co złego koniowi księcia się nie stało.
 I udał się do stajni, gdzie koń owsem stracone siły nagradzał.