Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/925

wagę, wymierzają wtedy sprawiedliwość i wszyscy są, za niemi.
 — O! zaślepione dziecię! — mówiła chytra Florentka.
 — Dla czego?
 — Czy myślisz, że można wyniszczyć takich ludzi jak Bussy, Entraguet, Livarot i Ribeirac, aby nikt nie wiedział dla czego ich krew popłynęła.
 — Mniejsza o to.
 — I ja powiem to samo, gdy mi ich pokażesz nieżywych. Lecz za nim ich dotkniesz, powstaną, wezmą miecze do dłoni, a za niemi i wielu stronników, bo oni będą musieli bronić siebie, a ciebie jako nieprzyjaciela uważać!
 — Gdy się nie zemszczę, wiecznie lękać się będę.
 — A ja czy się kiedy trwożyłam?... — mówiła Katarzyna, zmrużając powieki i ściskając zęby.
 — Jednak, jeżeli Andegaweńczycy zasługują na karę....
 — Tak, jeżeli oni; a jeżeli nie oni?...
 — Któż inny przychylny jest mojemu bratu?..